ما یک نفریم

برشی از کتاب: هر وقت می‌خواستم بینیم را پاک کنم، دستمالی که از جیب بیرون می‌کشیدم به اندازه ملافه رو تختی‌کش می‌آمد. تا می‌آمدم یقه‌ام را کمی باز کنم، باز شکاری از آن سر بر می‌آورد. بعضی‌وقت‌ها، بند کفشم را می‌بستم از پاچه شلوارم مارهایی بیرون می‌خزید. زن و مرد از دیدن مارها وحشت زده فرار می‌کردند و مامورها می‌ریختند و آدم‌های بیکاره دوروبرمان را می‌گرفتند و آبروریزی راه می‌افتاد. در اداره پلیس، سراپا گوش می‌شدم و دست آخر تعهد می‌سپردم که در مکان‌های عمومی مارهای خطرناک رها نکنم. خیلی آرام، وضع خود را شرح می‌دادم و می‌گفتم که در مقام یک جادوگر قسم می‌خورم که قصد آزار و اذیت دیگران را نداشته و ندارم. دیگر برای من عادت شده بود که نیمه شب از خواب بپرم و پرنده بزرگ بال کوبان از گوشم بیرون بیاید و خوابم را بیاشوبد. یک روز از شدت عصبانیت تصمیم گرفتم جادوگری را کنار بگذارم دست‌هایم را بریدم و دور انداختم هیچ افاقه نکرد و بلافاصله تا راه افتادم دست‌هایم دوباره سر جای خود سبز شدند، تر و تازه!